Historia Polskiego Towarzystwa Logopedycznego w zasadzie zaczyna się już 19 czerwca 1959 r., kiedy to przy Wydziale Pedagogicznym Zarządu Okręgu ZNP w Lublinie powstała Komisja Logopedyczna. To profesor Leon Kaczmarek zgromadził wokół siebie grupę entuzjastów różnych specjalności zainteresowanych rozwojem logopedii.Zasadniczym celem Komisji było zaznajomienie nauczycieli z problemami zwalczania wad wymowy dziecka w wieku szkolnym i przedszkolnym oraz ich teoretyczne i praktyczne przygotowanie do prowadzenia ćwiczeń rehabilitacyjnych dla tych dzieci. Przygotowanie teoretyczne prowadzono organizując zebrania naukowe. Bardzo różnorodna tematyka szkoleń wskazuje na fakt, że logopedia już wtedy wykorzystywała wyniki badań wszystkich dyscyplin, które w mniejszym lub większym stopniu zajmują się mową. Działania Komisji odgrywały tutaj rolę integrującą.
W roku 1960 staraniem Komisji Logopedycznej ukazał się pierwszy numer czasopisma "Logopedia - Zagadnienia Kultury Żywego Słowa". Zapoczątkowano tym samym wydawnictwo służące do dziś środowisku logopedycznemu. Redaktorem naczelnym został prof. Leon Kaczmarek. Redakcja "Logopedii" mieściła się wtedy w Katedrze Języka Polskiego UMCS przy Placu Litewskim 5. Nakład pierwszego numeru wynosił 2000 egzemplarzy.
Komisja Logopedyczna pracowała intensywnie, jednak swoim zasięgiem obejmowała zasadniczo tylko województwo lubelskie . Aby rozszerzyć jej działanie na inne województwa , 25 listopada 1961 roku powołano Centralną Komisję Logopedyczną w Warszawie przy ZNP - Sekcji Szkolnictwa Specjalnego . Planowano tworzenie komisji okręgowych, by w ten sposób propagować na terenie Polski wiedzę logopedyczną. Jednak próba rozszerzenia pracy na cały kraj nie powiodła się i wtedy, 14 stycznia 1963 r., powołano do życia Polskie Towarzystwo Logopedyczne, które postawiło sobie za cel:
1) spopularyzowanie wyników badań z zakresu embriologii i patologii mowy oraz teorii językoznawczej;
2) udzielanie pomocy w wykorzystywaniu tych wyników w praktyce do kształcenia mowy u dzieci, nauczania mowy głuchych, usuwania wad mowy, pielęgnowania kultury słowa mówionego i śpiewanego... (więcej)
Siedzibą Zarządu Głównego stał się Lublin, a w skład pierwszego Zarządu weszli: Leon Kaczmarek - przewodniczący; Zygmunt Bownik i Wanda Paplińska - zastępcy przewodniczącego; Bogdan Adamczyk - sekretarz; Jan Wielopolski - skarbnik, Józef Kania, Helena Meterowa, Stanisław Papierkowski i Włodzimierz Wojciechowski. Do Komisji Rewizyjnej wybrano Czesławę Szczerbową (przewodnicząca) oraz Emilię Lindert i Henryka Marcelę (członkowie). W zebraniu założycielskim
uczestniczyło 20 osóbZgodnie ze statutem, członkiem Polskiego Towarzystwa Logopedycznego mogła być każda pełnoletnia osoba, której leży na sercu kultura żywego języka polskiego, pielęgnowanie jej i krzewienie wśród dzieci i dorosłych. Już 17 i 18 kwietnia 1964 r. odbył się w Bydgoszczy I Ogólnopolski Zjazd Logopedów, zorganizowany wspólnie z bydgoskim Oddziałem Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem. Dnia 31 czerwca 1964 r. PTL liczyło 209 członków. Najliczniej reprezentowane były: Warszawa, Lublin, Poznań, Kraków i Łódź. W następnym roku założone zostały pierwsze koła terenowe PTL: w Gdańsku, Bydgoszczy i Poznaniu rok później - również w Lublinie i Warszawie.
Fragment wywiadu "Kuriera Lubelskiego" z prof. Leonem Kaczmarkiem.
Działalność naukowo-wydawnicza w okresie kadencji ZG PTL (2002-2005)
Statystyka członków Polskiego Towarzystwa Logopedycznego w latach 1964-2004
